Onder de bezielende leiding van m'n leermeester Henk Afink is mijn belangstelling steeds meer naar vooroorlogse auto’s uitgegaan, beginnend midden jaren ’90 met de Morgan Aero uit 1927. Een minuscule ketting aangedreven driewieler met een 998 cc. JAP V-twin motor voorop. Mijn fascinatie voor ketttingaandrijving is met die Morgan begonnen en al snel kwam er dan ook een ketting aangedreven auto bij: een 1917 American LaFrance. Een monster van een auto met een 14,5 liter 6 cilinder motor van het Mercedes Simplex type. Ik heb deze auto als ‘rolling chassis’ gekocht bij Ken Senior in Chertsey in Engeland. Niet wetend hoe ik deze immense restauratie aan moest pakken heeft het kale chassis een aantal jaren in mijn schuur gestaan. Totdat een goede vriend en ik hadden bedacht dat we samen een grote reis wilden gaan maken. We hadden destijds de financiële middelen, tijd en energie om zo’n avontuur aan te gaan en stuitten al snel op een rally die onze fantasie prikkelde: de HERO London to Cape Town rally. Een 16.000 kilometer lange rit dwars door Europa, Turkije, Syrië, Jordanië en Egypte via Uganda, Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia en Namibië naar Zuid-Afrika. We spreken over 1996 - de rally stond gepland voor het najaar 1998 - en we hadden nog geen auto. Al snel realiseerde ik me dat de American LaFrance misschien wel de ideale auto voor zo’n monsterrit zou zijn: gemaakt voor slechte wegen, met grote houten spaakwielen, geen elektronica, geen schokbrekers, etc. Mijn reiskompaan had aanvankelijk een iets comfortabeler idee van ons vervoer op deze wereldreis, dus het heeft even geduurd voordat we het eens waren. Toen eenmaal de kogel door de kerk was begon ik met de restauratie en preparatie van de ALF: motor, versnellingsbak en differentieel demonteren en nieuw opbouwen, radiateur restaureren, carrosserie bedenken (uiteindelijk hebben we gekozen voor een kopie van de Itala waarmee Prins Borghese de Peking-Parijs rally in 1907 heeft gewonnen), stoelen ontwerpen & maken, spatborden lassen, benzinetanks maken (3 stuks, totaal 300 liter), koffers zoeken, opbergplaatsen voor reserve-onderdelen en gereedschap bedenken, enz. enz. enz.

Vanaf het moment dat de techniek klaar was zijn we met de auto gaan proefrijden om eventuele kinderziektes te ontdekken en gaandeweg kwam de auto gereed voor de start van de rally op 24 oktober 1998 in Londen. Op weg naar de start in het drukke verkeer van Londen heb ik waarschijnlijk een keer verkeerd geschakeld en is een tand in de versnellingsbak afgebroken. Die is gaan rondzingen en aan ’t eind van de 1e dag van de rally stonden we net buiten Luik zonder 2^e versnelling. Gelukkig had de man waarvan ik de auto had gekocht ons beloofd dat hij ons uit de brand zou helpen als we met panne stonden. Met lood in m’n schoenen heb ik hem gebeld en hij heeft direct de versnellingsbaktandwielen uit een auto in zijn verzameling geschroefd en met monteur en al naar Luik gestuurd. Enfin, de volgende middag om drie uur zat alles er weer in en konden we onze achterstand op de andere rallydeelnemers proberen in te halen. De auto heeft het na dit incident perfect gedaan (afgezien van 16 lekke banden) en we zijn 6 weken later met vlag en wimpel over de finishlijn in Kaapstad gereden.